فلسطینی‌ها هم چون یهودیان از نژاد سامی بوده و زبان هر دو نیز شبیه به هم است. زبان اصلی فلسطینی‌ها عربی و یهودیان عبری است، که از زبان انجیل مشتق گردیده‌اند. برخی واژگان مورد استفاده در هر دو این زبان‌ها به یکدیگر شباهت داشته و برای کسانی که به این دو زبان آشنایی ندارند شبیه به هم به نظر می‌رسند.
پایگاه تاریخ تطبیقی؛ فلسطین نامی است که رومی‌هالنگر[۱] در قرن دوم پس از میلاد به منطقه‌ای در خاورمیانه امروزی نسبت داده، که در حال حاضر در ساحل شرقی دریای مدیترانه، در غرب اردن واقع است. نام این کشور از واژه ی یونانی پالستینالنگر[۲] یا سرزمین فیلیسطینی‌هالنگر[۳] مشتق گردیده است.
فلسطینی‌ها مردمانی دریانورد بودند که در حوالی قرن دوازدهم پیش از میلاد, در یک منطقه ساحلی کوچک در شمال شرقی مصر، در نزدیکی غزه ی فعلی ست داشتند. فلسطین، که از آن به سرزمین مقدس نیز یاد میشود، کشوری است که از سوی مسیحیان، یهودیان و مسلمانان تقدیس شده و برخی از مهم ترین وقایع دینی مربوط به تمامی ادیان دنیا نیز در آن جا، به ویژه در شهر قدسلنگر[۴] رخ داده است.
موقعیت و جغرافیا: از آن جا که فلسطین بارها از سوی امپراتوری‌های بزرگ که در مدیترانه و خاورمیانه به قدرت رسیده بودند تصرف شده، این منطقه جغرافیایی در طول قرن‌ها دگرگون شده است. فلسطین اشغالی، کرانه باختری، نوار غزه و قسمت‌هایی از مصر، اردن و سوریه جزئی از فلسطین به شمار می‌رفتند.
نوار غزه یک باریکه زمینی کوچک است که هجده مایل طول(بیست و نه کیلومتر) و پنج مایل عرض(هشت کیلومتر) داشته و در مجاورت دریای مدیترانه بین مصر و اسرائیل واقع شده است. زمین این منطقه مسطح و شنی و اندکی از خاک آن نیز حاصل خیز است. کرانه باختری در حدود نود مایل طول(یکصد و چهل و پنج کیلومتر) و سی مایل عرض(چهل و هشت کیلومتر) دارد که اطراف آن به طور کامل، به جز از طرف شرق که در مجاورت ساحل رود اردن و بحرالمیتلنگر[۵] قرار دارد، توسط اسرائیل احاطه شده است. شمال کرانه باختری حاصل خیز بوده، اما بیشتر مناطق جنوبی آن لم‌یزرع است.
جمعیت: جمعیت غزه در سال ۲۰۰۰ نزدیک به ۱,۱۳۲,۰۶۳ نفر برآورد شده که تقریباً ۹۹٫۵ درصد از آن را اعراب فلسطینی تشکیل می‌دهند. آمار نفوس در کرانه باختری ۲,۰۲۰,۲۹۸ نفر تخمین زده شده، که از میان آن ۸۳ درصد اعراب فلسطینی و ۱۷ درصد نیز یهودی هستند. قریب به نیمی از جمعیت این کشور در کرانه باختری زیر ۱۵ سال سن دارند.
وابستگی‌های زبانی: فلسطینی‌ها هم چون یهودیان از نژاد سامی بوده و زبان هر دو نیز شبیه به هم است. زبان اصلی فلسطینی‌ها عربی و یهودیان عبری است، که از زبان انجیل مشتق گردیده‌اند. برخی واژگان مورد استفاده در هر دو این زبان‌ها به یکدیگر شباهت داشته و برای کسانی که به این دو زبان آشنایی ندارند شبیه به هم به نظر می‌رسند.
نمادها: پرچم فلسطین، شامل سه نوار(از بالا به پائین) سیاه، سفید و سبز و یک کادر قرمز رنگ بر روی میله آن, متمایل به مرکز نوار سفید بوده که نماد وحدت اعراب به شمار می‌رود. یکی دیگر از نمادهای معروف فلسطین و دیگر کشورهای جهان عرب را یک عقاب، موسوم به صلاح الدینلنگر[۶] تشکیل می‌دهد. نام این عقاب برگرفته از نام مبارزی است که در قرن دوازدهم می‌زیست و موفق شد تا اعراب را برای دفاع از سرزمین‌های اسلامی، علیه شرکت کنندگان جنگ‌های صلیبی متحد کند. نقش این عقاب هم چنین بر روی نقشه آزادی مصر در سال ۱۹۵۴ نمایان بود که نوعی دیگری از پرچم قیام اعراب در سال ۱۹۱۷ به شمار می‌رود.
منبع: دائره المعارف فرهنگ ملل
پی نوشت؛
لنگر[۱] Romans
لنگر[۲] Palaestina
لنگر[۳] Land of the Philistines
لنگر[۴] Jerusalem
لنگر[۵] Dead Sea
لنگر[۶] Saladin
درباره این سایت